ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΛΑΣΣΙΚΗΣ ΚΙΘΑΡΑΣ
Τα ίχνη της Ιστορίας της Κιθάρας μπορούν να ανιχνευθούν από τον 15ο αιώνα, με την πρώτη «σύγχρονου τύπου» Κιθάρα να συναντάται στην Ισπανία. Οι πρώτες κιθάρες ήταν μικρού μεγέθους και αρχικά είχαν τέσσερα ζεύγη χορδών. Η ισπανική κιθάρα (ή Κλασσική κιθάρα) είναι καμπυλωτή στο σώμα και χρησιμοποιεί την κοιλότητα του σώματος για την ενίσχυση του ήχου. Αρχικά, χρησιμοποιούνταν χορδές από έντερα αγελάδας, αργότερα νεύρα διάφορων ζώων, οι οποίες αργότερα αντικαταστάθηκαν από νάιλον και ατσάλινες χορδές που χρησιμοποιούνται και σήμερα. Το 16ο αιώνα, οι κιθάρες έγιναν όργανα με πέντε ζεύγη χορδών.
Η εξάχορδη κιθάρα έκανε την εμφάνισή της στα μέσα του 18ου αιώνα και είχε έξι μονές χορδές αντί για ζεύγη χορδών, σε αντίθεση με τους προκάτοχούς της (τετράχορδα και πεντάχορδα μουσικά όργανα). Στην Ιστορία της κιθάρας δεν υπάρχει ακριβής ημερομηνιακή καταγραφή του γεγονότος εμφάνισης της κιθάρας, ωστόσο ήταν μία από τις σημαντικότερες εξελίξεις. Το 1850-1892 ο κατασκευαστής κιθάρων Manual Torres ανέπτυξε το μουσικό όργανο στη μορφή που το γνωρίζουμε σήμερα, με μεγαλύτερο και πιο ηχηρό σώμα (ηχείο). Κατά το 19ο αιώνα η κιθάρα, όπως την συναντάμε σήμερα, αναπτύχθηκε και βελτιώθηκε στο σχήμα και στα μηχανικά κλειδιά.
Επίσης, εμφανίστηκαν και άλλες ποικιλίες όπως η δωδεκάχορδη κιθάρα, η χαβανέζικη και η ακουστική.
Η εξέλιξη της κιθάρας συνεχίζεται κατά τη δεκαετία του 1930 με την εμφάνιση της ηλεκτρικής κιθάρας, ένα είδος κιθάρας που χρησιμοποιεί τον ηλεκτρισμό για να παράγει ενισχυμένο ήχο. Η ιστορία αυτή αρχίζει με τον Λήο Φέντερ και τον ανταγωνιστή του, την εταιρεία Gibson. Στην πορεία αυτής της εξέλιξης δημιουργήθηκαν πολλοί υπότυποι κιθάρας, ο καθένας εκ των οποίων διαθέτει συγκεκριμένα τονικά, κατασκευαστικά και αισθητικά χαρακτηριστικά.
Πηγή: Βικιπαιδεία
ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΚΙΘΑΡΑ
Ο κυριότερος λόγος που ένας σπουδαστής θα προτιμήσει να ξεκινήσει μαθήματα κλασσικής κιθάρας είναι γιατί το όργανο προσφέρει τις βάσεις για μια ολοκληρωμένη μουσική παιδεία. Δηλαδή, ο σπουδαστής θα μάθει να διαβάζει νότες, ρυθμό, μουσικές φράσεις. Θα μάθει την ιστορία του συνθέτη, της παρτιτούρας, θα μάθει να κατανοεί τους ήχους, να τους αναγνωρίζει και να τους τραγουδά. Επίσης, η κλασσική κιθάρα θα μάθει στο σπουδαστή να έχει οργάνωση και πειθαρχία μιας και η καθημερινή μελέτη είναι σημαντική και καθοριστική στην μουσική και πνευματική εξέλιξη του ατόμου. Το ρεπερτόριο του οργάνου είναι ποικολόμορφο και ο ήχος του γλυκός, γαλήνιος με δυνατότητες όμως και για πιο "δυνατά" ακούσματα.
Πολύ συχνά ακούμε τους γονείς να λένε πως στα παιδιά τους δεν αρέσει η κλασσική κιθάρα και πως προτιμούν να μάθουν ν´ακούνε και να παίζουν τις επιτυχίες της εποχής τους άρα ν´ασχοληθούν με την ακουστική ή την ηλεκτρική κιθάρα. Αυτή η παρατήρηση είναι πολύ σωστή και ο λόγος είναι πως τα παιδιά έχουν ευκολότερη και γρηγορότερη πρόσβαση σ´αυτό το είδος της μουσικής. Γι ´αυτό και εμείς οι γονείς οφείλουμε να εξηγήσουμε στα παιδιά μας τι είναι αυτό το είδος μουσικής και να τους παροτρύνουμε να ακούσουν αυτή τη μουσική και να πάνε σε συναυλίες. Σημαντικότατο ρόλο παίζει ο καθηγητής που θα επιλέξουμε για να διδάξει το παιδί μας και να το κάνει ν´αγαπήσει πρώτα το όργανο και μετά το είδος της μουσικής.
Τέλος, είναι σημαντικό να σημειωθεί πως όταν το παιδί κατακτήσει τις βασικές γνώσεις της κλασσικής κιθάρας θα μπορεί πολύ εύκολα ν´ασχοληθεί και με άλλα είδη κιθάρας χωρίς να χρειαστεί πολλά ιδιαίτερα μαθήματα.
